[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :
De dokter keek even of "Mevrouw de Fries u moet rusten."
Ik keek de dokter aan "Ik weet de oplossing ik kan hem beter maken."
De dokter keek me even raar aan.
"Zie u dat drankje?" De dokter keek naar het glas waar Ivon toen de blaadjes in had gedaan.
"Dat is een bijzondere bloem en kan vergiftiging genezen alleen ik denk dat het nog niet aan is geslagen."
De dokter keek me even raar aan en keek dan na de symptomen van Edward "Je hebt gelijk."
Hij ging aar Edward toe en gaf hem nog iets wat die moet drinken.
Edward werd opeens een stuk rustiger.
"Het komt wel goed met hem dat zware ademen en de koorts komt inderdaad van dat het lichaam moet vechten tegen de vergiftiging en die bloem werkt daarbij."
Ik knikte.
"Oke Mevrouw de Fries en nu na je bed."
Ik lachte "ja zeker ."

Olivia Elaine Newton

Uiteindelijk komen de dokter, Ivon en Merel weer naar buiten.
" Alles zou goed moeten komen nu " zegt de dokter dan.
Ik knik en kijk hem en Merel dan aan " hartelijk bedankt " zeg ik dan tegen hun.
Ik veeg mijn tranen wat af, uiteindelijk loopt de dokter weg en Merel en Ivon ook weer.
Ik loop even de kamer in en zie dan dat Edward vredig slaapt, opeens denk ik aan al het werk van Ivon en Edward.
Ik loop even naar Edward toe en geef hem een kus op zijn wang.
Vervolgens ga ik zijn kamer weer zachtjes uit, ik loop naar beneden ik ga naar het kantoor van Edward en zie de stapel werk al snel liggen van Edward en Ivon.
Ik ga op de stoel zitten en begin dan de stapel weg te werken.

Merel :
Ivon legde me snel weer in bed "Je bent gewoon gek mevrouw de Fries."
Ik had erg pijn maar liet even niks merken "Ik ben moe." zei ik snel tegen Ivon.
Ivon knikte "Ik ga even aan het werk."
Ik knikte ook "Ja anders komt je straks achter."
Toen Ivon me een kus gaf liep de de kamer uit.
Ik trok de dekens wat dichter na me toe.
Al snel viel ik in slaap.

Olivia Elaine Newton

Ik ben druk aan het werk, opeens gaat de deur open.
Ik schrik me rot en laat bijna de inkt omvallen, ik zie dat het Ivon is.
" Ik wou even wat werk gaan doen dus je hoeft niet .. " zegt hij dan maar ik laat hem niet uitpraten.
" Het lukt wel hoor, ga jij ook eerst maar eens uitrusten. Ik maak jullie werk wel " zeg ik dan met een kleine glimlach.
" Dankjewel Olivia " zegt Ivon dan.
" Geen probleem " antwoord ik nog, Ivon loopt weer de kamer uit en ik ga verder met werken.

Merel :
Voor ik het wist ging mijn kamer deur weer open.
Ivon kwam weer de kamer in en eigenlijk wist ik wel genoeg "Olivia is .." Ivon knikte al en ik hoefde mijn zin niet af te maken.
Ivon kwam naast me in bed zitten.
Ik sloeg mijn dekens om hem heen en leunde tegen hem aan.
Mijn ogen vielen weer dicht.
Ivon wreef met zijn hand over mijn rug.
Ik riep het opeens uit van de pijn.
Ivon schrok "Wat is er ?"
Ik keek hem met pijnlijke ogen aan "Je ging met je hand over mijn wond."
Ivon verontschuldigde zich gelijk.
Ik leunde weer tegen hem aan "Het geeft niet."

Olivia Elaine Newton

Druk ben ik aan het werk, de stapel word steeds kleiner.
Ik lees dingen, maak brieven, schrijf dingen op en ga zo maar door.
Uiteindelijk is het donker, ik heb moeite om mijn ogen open te houden en dacht aan Edward.
Morgen zou ik wel verder kunnen gaan ..
Ik sta op en loop naar boven naar de kamer van Edward, ik zie dat hij nog steeds slaapt maar wel onrustig ademt.
Ik ga in zijn vensterbank zitten.
Gedurende de avond was ik niet in slaap gevallen, soms hoeste Edward en dan maakte ik hem weer rustig, ik legde koude doeken op zijn hoofd voor de koorts.
Al snel was het ochtend, het was vroeg en ik was moe maar ik besloot verder te gaan werken maar eerst klede ik me even om in een ijsblauwe zijde jurk met wit kant.
Ik loop naar beneden het kantoor in van Edward en ga weer zitten, ik zie dat vanmiddag de mannen van pasgeleden komen die ik toen eens ontvangen had.
Ik begon te werken en al snel was het ook weer middag, de enorme stapel was weg gewerkt, na de mannen hoefde ik nog maar één brief te schrijven.
Ik sta op en ga alvast in de salon zitten, ik laat de dienstmeid wat thee halen en daarna laat ik haar hapjes maken.
Ik bedank haar eventjes, uiteindelijk worden de mannen binnen gebracht.
Gelijk beginnen ze te glimlachen " mevrouw Newton, wat een waar genoegen om u weer eens te zien " zegt een van hen dan.
Ik glimlach eventjes en maak een reverence " het genoegen is geheel wederzijds. Edward kan helaas niet komen, hij is erg ziek en Ivon is bij zijn verloofde .. " zeg ik dan, het laatste spreek ik met moeite uit.
" Dus u neemt het werk over ? " vraagt een van de mannen dan, ze waren in de tussentijd gaan zitten.
Ik knik.
De dienstmeid komt de hapjes brengen " hartelijk dank " zeggen we dan in koor.
Het dienstmeisje glimlacht en maakt dan een reverence, ze loopt weer weg.
Al snel komen de koning en koningin aangelopen " het was een waar genoegen om u weer eens gesproken te hebben, Edward mag blij zijn met zo'n dame als u " zegt een van de heren dan.
Ik glimlach en neem afscheid, als ik weg wil lopen houd de koningin me even tegen.
" Je doet het geweldig Olivia, ik vind het super dat je dit doet " zegt ze dan met een glimlach.
Ik glimlach terug " ik doe het met plezier, daarbij is het een goede leer voor straks en dadelijk " antwoord ik.
Uiteindelijk loop ik door, ik ga weer het kantoor van Edward in en begin aan het laatste werk .. Nog één brief.
Ik wil beginnen met schrijven maar ik houd mijn ogen niet meer open.
Ik val met mijn hoofd op het papier in slaap.

Merel :
Ik was heel vroeg wakker geworden.
Ivon kon de hele nacht niet slapen "Ik ga even bij Olivia kijken zei die snel." Ik knikte.
Ivon liep de gang door en kwam snel in de kantoor.
Hij moest lachen toen die Olivia zag.
Hij pakte een stapel papieren en ging in een andere stoel zitten en ging aan het werk.

Ik keek wat om me heen.
Opeens zag ik Robin in de deur post zijn.
Ik begon te lachen "Wat ben ik blij om je te zien."
Robin liep naar me toe "Nou ik ben eerder blij want jij was echt enorm weg."
Ik begon te lachen "zo makkelijk kom je niet van me af."
Robin had wat bloemen voor me geplukt het waren rode rozen mijn lieveling bloemen .
Hij stopte ze in een vaas en zette ze op een tafel zodat ik ze goed kon zien.
"Wat ben je toch lief." Hij ging bij mij op bed zitten "voor jou altijd."

Olivia Elaine Newton

Ik droomde over het personeel van Joris, ik zat nog steeds in dat kleine kamertje.
Ze kwamen binnen gelopen, ik liep steeds verder naar achter.
Opeens was dat raam open en ik viel er uit, ik begon te gillen, ik schrik wakker en zie dan Ivon zitten.
Ik schrik me dood, en val bijna om met de stoel.
'' Ook een goedemorgen .. middag '' zeg ik dan terwijl ik een keer diep adem haal.
Ivon lacht wat.
Ik kijk naar het blad voor me en begin aan de brief.
'' Hoe gaat het met Edward ? '' vraagt Ivon dan.
'' Hij ademt nog steeds wat onrustig, en vanochtend sliep hij nog. Ik ga zo meteen nog eens even bij hem kijken '' zeg ik dan.
Ivon knikt.
Ik ga weer verder aan de brief, uiteindelijk heb ik hem af.
Ik sta op '' ik ga even bij Edward kijken en dan zal ik de volgende gasten ontvangen voor de koning en koningin '' zeg ik dan.
'' En als je weer naar Merel toe wilt laat je het werk maar liggen, dan doe ik het zo meteen wel '' zeg ik dan met een glimlach.
Ivon knikt, ik loop het kantoor uit en ga naar boven naar de kamer van Edward.
Ik doe de deur open en zie dan dat Edward wakker is, hij zit overeind.
Hij kijkt even op als ik binnen kom en begint dan wat te glimlachen.
Ik loop naar hem toe '' goedemiddag slaapkop '' zeg ik dan met een glimlach.
Ik ga op de stoel naast zijn bed zitten '' hoe voel je, je ? '' vraag ik dan aan hem.
'' Het kan beter '' antwoord hij dan.
'' Doe maar lekker rustig aan en dan ben je binnen de kortste keren weer beter '' zeg ik dan met een glimlach.
'' Maar het werk dan, daar moet ik wel weer .. '' zegt hij dan maar ik laat hem niet uitspreken.
'' Over het werk hoef je, je geen zorgen te maken '' zeg ik dan.
Ik pak zijn hand eventjes vast en voel dan dat hij al wat minder warm aanvoelt.
'' Je ziet er moe uit, moet je niet even gaan rusten ? '' zegt Edward dan.
Ik kijk hem aan '' zo moe ben ik niet hoor '' zeg ik dan met een kleine glimlach.
Ik sla mijn armen even om hem heen '' ik ben zo blij dat je leeft, de dokter zei dat niet veel mensen dit overleven '' zeg ik dan zacht.
Edward wrijft met zijn hand over mijn rug.
'' Ik moet je helaas weer even verlaten, er moeten gasten ontvangen worden '' zeg ik dan tegen Edward, ik geef hem een kus op zijn wang en ga dan staan.
'' Wel rustig aan doen hé '' zeg ik dan met een glimlach.
Edward knikt '' maar natuurlijk mevrouw '' zegt hij dan met een glimlach.
Ik loop naar beneden toe en besluit dan de gasten in de tuin te ontvangen, ik zit er alvast en de thee word weer gebracht.
De gasten worden gebracht door een dienstmeid .. opeens herken ik ze, de ouders van Thomas.
Er achteraan loopt Thomas zelf, als hij me ziet zitten kijkt hij verbaasd op.
Ik slik eventjes, zolang de wachters hier zouden zijn en een paar dienstmeiden kon er niets gebeuren ..
Ik maak een reverence '' mevrouw Newton wat een waar genoegen om u weer eens te zien, maar waar is Edward ? '' zegt de vader van Thomas dan.
'' Ik val even voor hem in, hij is nogal ziek .. '' zeg ik dan, ik kijk even naar Thomas die rood word en snel zijn hoofd wegdraait.
De ouders van Thomas kijken even vragend naar hem maar kijken mij dan weer aan.
'' Gaat u toch zitten '' zeg ik dan met een glimlach.
Ze gaan zitten, Thomas komt naast mij te zitten.
Er worden wat kleine hapjes gebracht en de thee word ingeschonken '' hartelijk dank '' zeg ik dan met een glimlach.
Dan kijk ik de ene dienstmeid aan van de hapjes '' de hapjes zien er weer heerlijk uit '' zeg ik dan.
Ze glimlacht en zet dan weer een paar stappen naar achter.
Ik voelde me wat ongemakkelijk in het gezelschap van Thomas .. en zijn ouders.

Merel :
Ik zag al snel dat er wat was met Robin "Robin is er iets ?"
Hij keek me aan met een glimlach en schudde zijn hoofd "Niets waar jij je zorgen over hoeft te maken."
Ik keek hem aan "Zeker weten ?"
Robin stond op "Zeker weten."
Hij keek me aan "Hoe voel je je vandaag ?"
Ik begon te glimlachen "Het kan beter maar het kon ook slechter dus het gaat."
Robin gooide mijn dekens van me af "We gaan wat leuks doen." Ik keek hem vragend aan.
"zo te zien ben je al aangekleed ."
Ik knikte "elke ochtend komt er een dienstmeisje die me helpt dan voel ik me wat beter."
Robin pakte me met zijn ene arm onder mijn benen en de andere via mijn schouders.
"Gooi je arm maar om mijn hals." ik knikte en deed wat die vroeg.
Hij tilde me op ik begon te lachen "wat ben je van plan."
Hij glimlachte en we liepen de kamer uit.
We kwamen langs de salon waar Olivia zat Olivia zag ons voorbij komen en keek even verbaasd op.
Ik moest lachen.
"Robin je bent gek."
Hij liep snel door en toen we de tuin in kwamen zette die me op een bankje neer.
"Nou mevrouw zonlicht en frisse lucht kan u herstel vorderen."
Ik begon te lachen "Daar heb je helemaal gelijk in."
De zon scheen op mijn bleke huid het voelde heerlijk aan.
De pijn in mijn rug en buik was er nog maar het buiten zijn was het waard.
Robin kwam naast me zitten op het bankje.
"Dank je wel." zei ik snel tegen hem en gaf hem en kus op zijn wang.
"Waar heb ik dat aan verdient ?" glimlachte die "Omdat je zo lief voor me bent." zei ik al dat ik mijn hoofd richting de zon draaide.

Olivia Elaine Newton

Ik kletste wat met de ouders maar ik keek Thomas maar niet aan.
Ik vroeg me af waarom hun hier eigenlijk zouden zijn .. met Thomas.
Het zonnetje was heerlijk, ik haal even diep adem.
Uiteindelijk komen de koning en koningin weer aangelopen, ik sta op en maak een reverence naar de ouders van Thomas.
'' Ouders ik wacht wel even '' zegt Thomas dan, de ouders knikken en lopen weg met de koning en koningin.
Ik loop weg over het veld heen, ik word tegen gehouden door Thomas '' Olivia wacht nou .. '' zegt hij dan.
Ik ruk mijn arm los en draai me naar hem om '' je denkt serieus dat ik op je ga wachten ?! Ik heb wel wat beters te doen dan in jouw gezelschap te verkeren. Fijne dag verder ! '' zeg ik dan boos.
Ik draai me om en loop weg, Thomas rent achter me aan en komt naast me lopen.
Ik negeer hem, hij wilt zijn hand weer uitsteken om me tegen te houden '' waag het ! '' zeg ik dan.
Uiteindelijk loop ik het paleis in, ik ga het kantoor in.
Ivon kijkt even vragend op, ik ga zitten '' kan ik nog wat doen ? '' vraag ik dan.

Merel :
Ivon keek wat verbaasd naar Olivia op dat moment kwam Thomas binnen Ivon stond op."Zal ik jullie alleen laten ?"

Ik zat nog heerlijk met Robin in de tuin.
We kletsten heerlijk over van alles en nog wat en ik wou natuurlijk alles weten over zijn nieuwe vriendin.

Het zonnetje scheen heerlijk en er stond nauwelijks wat wind.

Olivia Elaine Newton

'' Nee dat hoeft niet '' zeg ik dan tegen Ivon terwijl ik Thomas boos aankijk.
'' Ga weg, ga naar je ouders of iets .. ik heb geen zin om met je te praten jij vuile hufter ! '' zeg ik dan boos.
Ivon kijkt me even aan met grote ogen.
'' Olivia, alsjeblieft .. '' zegt Thomas dan.
'' Is 'ga weg' zo moeilijk te begrijpen ? '' zeg ik dan gefrustreerd.

Merel :
Ivon stond op "Ik denk dat het beter is om nu te vertrekken."

Robin was bij me weg gelopen want hij wou even met Ivon praten.
Toen ik vertelde waar die moest zijn was die na binnen gelopen.
Ik zat daar maar alleen maar vond het helemaal niet erg.

Olivia Elaine Newton

Opeens komt Robin ook nog eens binnen, ook hij kijkt even vragend.
Thomas blijft nog even staan '' als je nu niet binnen een paar seconden uit mijn ogen bent verdwenen, dan help ik je daar bij '' zeg ik dan.
Thomas knikt, Robin had Thomas al eens eerder gezien .. hij kijkt hem wat wantrouwend aan.
'' Ik wou graag mijn excuses aanbieden, en zeggen dat .. '' zegt Thomas dan maar ik laat hem niet uitpraten.
'' Ooh ja tuurlijk, wat doe je de volgende keer ? Me in elkaar slaan ?! Nu .. weg ! '' roep ik dan uit.
Ik loop al op hem af, en sla hem met de vlakke hand in zijn gezicht '' er uit ! Wegwezen ! '' roep ik uit.
Uiteindelijk gaat hij het kantoor uit.

Merel :
Ik zie thomas uit het paleis komen.
"Hey thomas !" riep ik.
Thomas keek naar me en liep naar me toe.
"Hey Merel dat is een tijdje geleden."
Ik knikte "Zeker !" Ik zag dat hij een hand op zijn wang had staan. "Wat is er gebeurd?"
Thomas ging bij me op het bankje zitten.

Ik was door mijn verwonding toch wat dingen vergeten en wat Thomas me nu vertelde kon ik niet te boven brengen "Dus je hebt Olivia dat alles aan gedaan ?"
Hij knikte ik keek bedenkelijk "Ik wil je graag uitnodigen voor de thee." Glimlachte ik "Dan kunnen we goed bij praten want hoe ben jij ooit zo knap geworden." Maakte ik als grapje.
Thomas begon ook te lachen.

Hij leek me op dit moment helemaal niet de boe man mijn hoofd bonkte en ik voelde me even niet lekker worden "Merel gaat het ?"
Thomas rende naar het paleis om hulp te halen.

Olivia Elaine Newton

'' Ik zal jullie even alleen laten '' zeg ik dan tegen Ivon en Robin.
Net op dat moment komt Thomas aangerend '' wat moet je nu weer ? '' zeg ik dan.
'' Het is merel '' zegt hij dan, ik pak mijn rokken vast en ren met hem mee.
Hoe kende hij Merel ? dacht ik even.
Uiteindelijk komen we bij Merel aan '' Merel moet ik je weer terug naar het paleis brengen ? '' vraag ik dan bezorgd aan haar.

Merel :
Thomas tilde me uiteindelijk op toen ik knikte dat het maar beter was dat ik weer na mijn bed ging.

Ivon en Robin kwamen uiteindelijk ook aan gerend en Thomas legde me uiteindelijk weer boven op het bed.

Olivia Elaine Newton

Ik was mee gelopen naar boven net als Ivon en Robin, ik vertrouwde Thomas gewoon niet.
Al snel valt Merel weer in slaap '' ik zal nog wat werk van je afmaken '' zeg ik dan tegen Ivon.
Hij knikt, ik loop de kamer uit .. Thomas loopt achter me aan.
'' Olivia alsjeblieft, laat me alsjeblieft met je praten '' zegt hij dan.
'' Hmm .. is denken, de laatste keer dat je zoiets vroeg zou je weg gaan en uiteindelijk gaf je me mee om als een of andere .. '' zeg ik dan, ik val stil.
Uiteindelijk loop ik het kantoor in, Thomas komt mee het kantoor in.
Hij kijkt me aan '' Olivia alsjeblieft, het spijt me zo erg .. '' zegt hij dan.
'' Ja dat zei je de vorige keer ook, en waarschijnlijk is het de volgende keer ook weer zo. Ik geloof dat 'het spijt me' een groot spelletje voor jou is, niet ? '' zeg ik dan.
Thomas kijkt even naar de grond '' Olivia, ik zou er alles aan doen om jou mijn vrouw te maken. Ik dacht toen .. terwijl ik iets te veel op had , dat als ik dat zou doen dat ik je zou kunnen redden .. '' zegt hij dan.
'' Jammer voor je maar ik word nooit jou vrouw, ik heb er al spijt van dat ik jou vroeger vertrouwde '' zeg ik dan op kille toon.
'' Olivia kom op, je vond dit vroeger al niets .. je vond Edward altijd al een kwal .. waarom zou je ongelukkig willen worden ? '' zegt hij dan.
Ik werd zo kwaad om wat hij zei '' het is geen vroeger meer, Edward is geen kwal ! Hij heeft alleen al in zijn pink meer gevoel dan jou ! Hij is de liefste en gekste man die ik me maar kan wensen en ik houd heel veel van hem, ik zou niet meer zonder hem kunnen .. ongelukkig worden gaat dus niet gebeuren '' zeg ik dan.
Thomas kijkt op '' Olivia ik weet dat je diep van binnen ook van mij houd zoals ik van jou houd '' zegt hij dan.
'' Hoe kom je bij dat walgelijke idee ?! Nooit van mijn leven ! '' zeg ik dan.
Ik ga zitten op de stoel en pak het werk.
Thomas loopt op me af, hij sluit zijn hand om mijn keel.
'' Geef het toe, je houd ook van mij '' zegt hij dan.
Ik probeerde mijn hoofd te schudden, ik krijg bijna geen lucht meer.
'' Ik .. krijg geen .. lucht meer '' probeer ik uit te brengen maar het was onverstaanbaar.
Ik probeerde zijn hand van mijn keel te krijgen, ik probeerde hem te schoppen.
Uiteindelijk laat Thomas mijn keel los, ik haal diep adem en begin te proesten.
'' Het is dat ik van je houd en ik het je niet aan kan doen om je te vermoorden .. maar je bent nog lang niet van me af .. ik zal er alles aan doen om er voor te zorgen dat je niet met Edward trouwt of kan trouwen '' zegt hij dan.
Hij loopt de kamer uit, net op dat moment hoor ik zijn ouders .. uiteindelijk gaan ze weg met de koets.
Ik haal nog een paar keer diep adem, uiteindelijk kijk ik even in een spiegel die er hangt.
Het begint wat blauwig op mijn nek te worden en het doet pijn.
Snel ga ik maar werken in de hoop dat het blauwe snel weg zou trekken.

Merel :
Ivon zat naast me op bed en streek met zijn hand door mijn haar. "Robin ze is nog te zwak om naar buiten te mogen waarom heb je dat gedaan?" zei Ivon opeens boos tegen Robin toen ik sliep.
"Ze heeft frisse lucht nodig en ze verveelde zich hier."
Ivon stond op en ze stonden daar oog in oog "Hoe weet jij wat het beste voor haar is."
"Nee dat weet jij zeker dankzij jou ligt ze hier dankzij jou is ze ridderin geworden dankzij jou is ze weg van de boerderij en heeft ze dit leven." Zei Robin opeens maar hij had al spijt toen die het zei en sloeg zijn hand voor zijn mond.

Ivon keek Robin aan "Jij houd nog van haar he ?"
Robin keek naar de grond.
Ivon werd woedend "Jij hebt altijd van haar gehouden!"

Ik werd wakker van het geruzie maar deed alsof ik nog sliep.

Robin keek naar Ivon "Ze heeft gekozen voor jou en die keuze accepteer ik maar als je maar.. nog maar.. één keer haar kwetst dan ben je nog niet van me af."
Robin liep de kamer uit.
Ik deed mijn ogen open "Waarom moest je hem dit nou aan doen." zei ik zacht.

Ivon keek me aan "ow het is dus nu mijn schuld dat je hier ligt en die vriendin van je dan ?"
Ik keek hem met tranen in mijn ogen aan."Er zit jou iets dwars en zeg het als je blieft in mijn gezicht wat je wel dwars zit."
Ivon keek me aan en voor ik het wist kwamen die gruwelijke woorden uit zijn mond "Wat heb ik aan een vrouw die geen kinderen kan krijgen." Maar ik zag de spijt in zijn ogen van die woorden.
Hij knielde snel voor me neer toen die zag dat ik in tranen uit barsten "Het spijt me .."

Ik keek hem aan "Ik wil dat je onmiddellijk uit mijn kamer gaat !" Ivon keek me aan "NU!" schreeuwde ik.

Olivia Elaine Newton

Uiteindelijk besluit ik om maar even bij Edward te gaan kijken.
Als ik het kantoor uit loop zie ik Robin voorbij lopen, hij knalt tegen me aan maar loopt gewoon door.
Ik ga naar boven toe en hoor Merel schreeuwen tegen Ivon.
'' Merel het spijt me '' hoor ik hem nog zeggen.
Ik loop de kamer van Edward dan maar snel in.
Hij schrikt wakker '' sorry '' zeg ik dan.
'' Je hoeft geen sorry te zeggen hoor '' zegt hij dan met een glimlach, hij kijkt naar mijn nek en zijn gezicht veranderd gelijk.
'' Wat is er gebeurd ? '' vraagt hij dan, hoe ging ik hem dit vertellen ?

Merel :
Ivon liep ook snel uit de kamer.
Toen het eindelijk weer stil is barsten ik in tranen uit.
Ik probeerde overeind te komen en sloeg de dekens van me af.
Ik keek naar mijn benen en begon er op te slaan.
Ik voelde er niks in en begon nog harder te huilen.
Ik legde mijn hoofd in mijn handen.

Ik pakte op den duur mijn benen en legde ze uit het bed.
De pijn schoot erin maar het kon me niet schelen.
Al huilend probeerde ik te staan.
Maar al snel hoorde je een harde bonk en ik lag op de grond.

Ik begon daardoor nog harder te huilen en werd op den duur gewoon hysterisch.
Ik kon het niet geloven.
Mijn benen tintelde en mijn rug en buik deed enorm zeer.
De tranen vielen op de grond.
Ik zag zelfs wazig door de tranen en ik kon maar niet ophouden met huilen.

Olivia Elaine Newton

Toen ik een bonk hoorde stond ik snel op '' zodra je klaar bent kom je hier vertellen wat er met je nek is gebeurd '' zegt Edward dan.
Snel loop ik weg naar de kamer van Merel.
Ik zie haar op de grond liggen en loop snel op haar af.
Ik help haar weer het bed in '' Merel wat is er ? '' vraag ik dan bezorgd.

Merel :
Toen Olivia me hielp kon ik niks uit brengen.
Ik bleef huilen.
Ik kon het niet ik kon het niet vertellen.

Olivia Elaine Newton

Ik sla mijn arm even om Merel heen '' meisje wat is er toch '' zeg ik dan terwijl ik haar, haar wat uit haar gezicht haal.
Ik vond het verschrikkelijk om Merel zo te zien.

Merel :
Ik snikte wat en toen ik wat rustig was vertelde ik Olivia alles.

Olivia Elaine Newton

Ik schrok wel een beetje van wat Ivon had gezegd.
Ik had nog steeds mijn arm om Merel geslagen '' Merel toch ... '' zeg ik dan.
'' Maar hoe zit het dan met Robin zijn vriendin ? En Ivon zou het vast niet zo bedoeld hebben .. misschien moet je er weer eens met hem over praten. Ook al zou ik eerst even de machtige vrouw uithangen en hem straffen voor wat hij heeft gezegd '' zeg ik dan.
Ik wrijf even met mijn hand over haar rug.
Intussen bedacht ik me hoe ik mijn nek ooit normaal kon verklaren aan Edward zonder hem boos te maken, straks zou het weer slecht met hem gaan ..

Merel :
Ik keek naar Olivia en zag haar nek.
"Wie heeft dat .." ik zweeg snel.
Ik had even genoeg aan mijn eigen problemen.

En ja hoe zat het met Robin en zijn vriendin ? We hadden het wel over haar gehad maar eigenlijk wist ik nog weinig.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk even naar Merel '' ik ben zelf weer eens onhandig geweest '' zeg ik dan maar tegen haar, ik kon me wel voor mijn hoofd slaan voor de domste smoes ooit .. maar Merel had nu zelf genoeg problemen.
'' Kan ik wat voor je halen ? Kan ik wat voor je doen ? '' zeg ik dan maar tegen Merel.

Merel :
Ik begon te glimlachen "Ivon een klap in zijn gezicht geven. "
Er liepen weer wat tranen over mijn wangen.
"Ga jij maar weer na Edward ik loop toch niet weg."

Olivia Elaine Newton

Ik giechel '' ik denk dat ik dat wel voor je kan regelen '' zeg ik dan tegen Merel.
'' Als je liever hebt dat ik hier blijf, vind ik dat ook geen probleem .. ik denk dat Edward ook niet zo snel weg loopt op dit moment '' zeg ik er dan nog achteraan.